تفاوت عقد قرض با عاریه ( وکیل پایه یک دادگستری )

تفاوت قرض با عاریه‌:
 

 برطبق ماده ۶۴۸ قانون مدنی:

( قرض عقدی است که به موجب آن احد طرفین مقدار معینی از مال خود را به طرف دیگر تملیک میکند که طرف مزبور مثل آن را از حیث مقدار و جنس و وصف رد نماید ودر صورت تعذر رد، مثل قیمت یوم الرد را بدهد. )

برطبق ماده ۶۳۵ قانون مدنی:

( عاریه عقدی است که به موجب آن یکی از طرفین به طرف دیگر اجازه میدهد از عین مال او مجانا منتفع شود. عاریه دهنده را معیر و عاریه گیرنده را مستعیر گویند. )
 
در عاریه، مالکیت عاریه دهنده محفوظ میماند و مستعیر مأذون میشود تا از مال او استفاده کند. به همین جهت، مستعیر حق ندارد مال مورد عاریه را تلف کند؛ باید آن را به عنوان امین معیر نگاه دارد و هر گاه مالک بخواهد آن را پس بدهد. پس،  طبیعی است که عاریه تنها در مورد اموالی ممکن است که انتفاع از آنها با بقای عین ممکن باشد و در اثر بهره برداری ازبین نرود( مواد ۶۳۵ و ۶۳۷ قانون مدنی ).

ولی در قرض، مال موضوع قرارداد به مقترض تملیک میشود. او برای مصرف کردن و از بین بردن وام میگیرد و مانند هر مالک دیگر، حق دارد آنچه را به دست آورده از بین ببرد و به دلخواه در آن  تصرف کند . تعهد وام گیرنده برخلاف مستعیر، ناظر به حفظ مال و رد عین آن نیست؛ ملتزم میشود که مثل آنچه را وام گرفته است به مقرض بدهد. پس، گرفتن عین مالی که به وام گیرنده انتقال یافته به منزله سلب مالکیت و تصرف در مال دیگران است و به همین دلیل است که عقد قرض، برخلاف عاریه، در حدود مفاد خود عقدی لازم است: یعنی، پس از تحقق عقد، وام دهنده تنها حق مطالبه مثل مال را دارد و عین به ملکیت قاطع وام گیرنده درمی آید.

جدول انتباه ماه مبارک رمضان سال 1399 به وقت شرعی شیراز ( وکیل پایه یک دادگستری)

خشونت ( خانم وکیل مجرب پایه یک دادگستری )

لیست شوراهای حل اختلاف شیراز ( آدرس و تلفن ) وکیل پایه 1 دادگستری